Hoe komt het dat je jouw realiteit/droomwereld nog niet beleeft?

​

Door het voor waar nemen van beperkende gedachten en ideeën.

'Het is niet realistisch. Het is maar een droom, een droom is een droom daar blijft het dan ook bij.'

'Het kan niet in deze omstandigheden, met de kinderen, mijn ouders, mijn middelen/geld, in deze relatie, in deze maatschappij...'

'Er is nog te veel werk, het gaat nooit lukken, dus ik begin er niet aan.' 

...

​

Conditionering van de maatschappij, de media, de buitenwereld en de mensen rondom je heen, zorgt voor deze imprint. Wat je al heel jouw leven ziet en hoort. De verborgen boodschappen/signalen die je onbewust oppikt. Je hoort en ziet het (vaak) en neemt het als waarheid op in jouw realiteit. Nu is dit ook een deel van jouw werkelijkheid geworden en leef je ernaar.

​

Deze ideeën en gedachten hebben een zekere lading. Ze raken aan bepaalde gevoelens, eigenschappen en/of identiteitsconstructies.

'Kan ik dit wel realiseren?' 

'Mag ik mezelf volledig tonen of laten horen?'

'Ben ik daar wel toe in staat?'

'Heb ik de juiste talenten?'

'Kan ik dit wel alleen?'

'Ga ik wel de juiste mensen vinden, het werk, het materiaal,...?'

Allemaal ideeën die samengaan met gevoelens van onwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen en kracht.

​

Ook trauma uit dit of vorige levens houdt ons tegen onze volle zelf te zijn, zodat we onze dromen/missie/visie hier op aarde niet beleven. De verstopping of het lek in de waterleiding, zodat het water niet meer doorstroomt. Het water valt niet meer overvloedig naar beneden. Verschillende strategieën (vechten, vluchten, bevriezen en vleien/flemen) worden ontwikkeld om hiermee om te gaan.

​

Een voorbeeld uit mijn leven: De kop boven water steken is te gevaarlijk, want dan kan de kop wel weer eens worden ingedrukt. Ik ben bang geweest mijn waarheid uit te spreken en sta (soms nog) liever niet te veel in de aandacht, want dan ben ik zichtbaar en kwetsbaar. In vorige levens ben ik voor mijn wezen en helingswerk opgesloten en vermoord geweest. Dus het uiten van mezelf kwam met een onveilig gevoel. Later in dit leven ben ik gepest geweest met betrekking tot hetzelfde thema. Ik zei iets en er werd gefluisterd door mijn klasgenootjes. Ik had er het raden naar wat er gezegd werd. Met als gevolg dat ik het interpreteerde op verschillende wijzen, in het nadeel van mijn zelfvertrouwen. Dit zorgde ervoor dat ik mezelf ging terugtrekken, bang was mezelf uit te drukken en minder 'alive' was. Ik sprak minder en minder.

​

Al deze aspecten, al dan niet verweven, zorgen ervoor dat je niet jouw volle zelf bent en gaat beleven op aarde.

Aan de andere kant voel je dat zó leven niet strookt met wat je vanbinnen voelt. Het maakt je niet gelukkig of vervult jou niet ten volle.

​

Kan het ook anders? Jazeker.